23 juli 2017, Vertrek van Schiphol naar Samsun.

We zijn terug in Nederland en mijn eerste Deaflympics was een groot avontuur en een zeer positieve en vernieuwende ervaring!  Graag vertel ik u meer.

We vertrokken van Schiphol op Zondag 23 juli. Voor de eerste keer ging mijn nieuwe speer mee naar een wedstrijd, En meteen vliegen! Hatzee. Wel eng om hem af te geven.  Wij waren de laatsten van het Team NL Deaflympics team die naar Samsun afreisden. Wat fantastisch toch om op te stijgen, en de hele wereld onder je te zien liggen. Altijd erg indrukwekkend. In Samsun stond alles in het t teken van de Deaflympics. De bagagebanden hadden het logo, de hele stad was volgeplakt met borden, en deze quote  Our voice is Sport  sprak me erg aan.  Laat in de nacht bereikten we het hotel, waar we al gauw ons bed op zochten . We waren er! De Chef de Mission had met zijn staf een hotel op loopafstand van de baan gekozen! Dat was heel fijn. We zaten in ene hotel met Oostenrijk, Finland , Letland en Noorwegen. Deze kleinschaligheid vond ik wel zo relaxed.

Donderdag 27 juli, Debuut op Speerwerpen

Mijn speer was gewogen en goedgekeurd. Raul vulde alle formulieren  in aanwezigheid van Jeroen de Ploegleider. Best eng om mijn nieuwe Nordic Diana een nacht achter te laten. Zo brak dan donderdag 27 juli aan. Ik was erg zenuwachtig en daar kwam ik niet los van. Het sloeg in mijn benen.  Iedereen wou met mijn speer werpen en dat vond ik erg lastig. Zowel bij het inwerpen als tijdens de wedstrijd. Was ie gewoon al in het veld! Ik wierp uiteindelijk 35.14 meter en was ontzettend teleurgesteld. Ik weet dat ik veel verder kan maar nu lukte het me niet. Sport vriendin Laura Stefanac die ik al ken uit de deaf EK in Bydgosz  2014 uit Kroatie wierp uiteindelijk in haar laatste worp goud! 49 meter 20. Een deaflympisch Record.  Met mijn Speer. We hadden het niet eens door maar het was oke. Zij wierp als laatste en ik had mijn 6e worp al gedaan.  Ze deed het geweldig! Buiten feliciteerde ik haar en haar trainer. Ik vond het een pittig debuut : mijn eerste deaflympische Wedstrijd. Daar had ik nog wel even last van tot na het ontbijt de volgende dag.  Bij speer zit er nog vele meer in bij mij. Rustig verder trainen Maar nu was de kop er af.

Vrijdag 28 juli, Hink Stap Sprong

Op vrijdag 28 juli had ik HSS. Het was wat minder warm, om 17.00 uur. En er woei een lekker windje.  Hink Stap Sprong ging heel erg goed! Ik slaagde erin mijn focus en kracht optimaal te bundelen door energie oefeningen die ik deed voor de wedstrijd en ook tijdens de wedstrijd.  Zo kan ik een optimale balans zoeken tussen wedstrijdspanning en ontspanning.  Raul moest ditmaal  op de tribune  mij coachen, was weer even anders dan bij speer waar hij op de baan kom staan van de officials.  Ik opende met 10.85, een mooie start. In Attempt  ([poging ) 2 sprong ik een met PR van 11.24. Toen in de derde  poging (A2 A van Attempt)  heet dit) nog een PR naar 11.39!  Ik stond toen op de vierde plaats en nummer 3 had 9 cm verder gesprongen. In de 4e poging sprong ik naar 11.55 het derde PR op rij! Maar ook nummer 4 sprong toen naar 11.70.   De 5e sprong had ik een foutsprong en de 6e was iets minder, toen was het op.  Ik sloot de wedstrijd af op 11.55, super blij! Drie   PR s in een wedstrijd! YES Ik was zo trots op mezelf, en mijn trainer Raul Varona Perez en Nicole ook . Heel team NL  appte complimenten! Iedereen feliciteerde me en het was een geweldige dag! Heel blij met mijn deaf team NL!  Het was wel iets te veel mee wind voor de Ranglijsten maar ik was er super happy mee!  Het gaf me veel vertrouwen voor Hoogspringen, de derde dag. Want het ging wel optellen, de hitte en de dagen en de toch rare nachten die je maakt in een andere omgeving met grote vochtigheid.

Zaterdag 29 juli, Hoogspringen

De Zaterdag 29 juli brak aan. Hoogspringen, met veel concurrentie, vooral uit USA . Met min 19 jaar was ik  een na jongste in dit senioren veld , de Indiase Atlete was 18 en andere meiden tussen de 22 en 27 jaar.  Om het aantal sprongen te sparen begon ik op Ik begon op 1.50 meter en haalde die meteen. Toen naar 1.55 en daarna moest het volgens de deaflympics regels met 3 cm tegelijk omhoog. Ik was heel goed gefocused net als bij HSS, en kon mijn energie en kracht goed aanboren in ontspanning. Ik haalde 1.64 na twee foutsprongen.  Hoe heerlijk de warmte ook, het eist wel zijn tol met een explosief iets als hoogspringen.  Hoewel ik heel  dichtbij was haalde ik net geen PR op 1.67.  Toch was ik trots op mijn 1.64 ! Ik werd 5e, en Anastasia had ook 1.64 maar met een foutsprong minder. De Supporters van Team NL zaten op de tribune me aan te moedigen en droegen de Nederlandse vlag. Geweldig! Een oranje vakje!  De medaille  winnaressen sprongen 1.74, ( RUS 1990) 1.72 (USA 1997) en 1.67 ( EST 1990) .  Deze hoogten wil ik in de toekomst ook halen in de wedstrijd.  Hiervoor ga ik o.a. verder bouwen aan het mentale stuk,  om te beginnen.  Technisch gezien wil ik verder bouwen aan de zweef :  het stukje zweven tussen mijn afzet en landing op de mat, en aan mijn lenigheid. Bij het afronden van deze dag  was ik super gelukkig!

Zondag 30 en maandag 31 juli,  Back Home

Na een zeer korte nacht,  met de bus van 2 uur,  stegen we om 6 uur met zonsopgang uit Samsun op.  We dronken oploskoffie met oplosmelk en dat hielp toch! Op naar Home sweet home.  Ik liet vele sportvrienden achter,  de heerlijke omhullende warmte en vooral het ongelimiteerd gebaren met mede doven. Dat zal ik ten zeerste missen.  We kwamen 30 ste in Nederland aan en kregen meteen bloemen van de KNDSB. Heel veel dank! En op 31ste werd het hele team ingehaald waar we natuurlijk bij waren. Raul was al op vakantie toen. Ik ben heel trots op de 3 Deaf lympische diploma s die ik voor speer werpen, hoogspringen  en hink stap sprong veroverde. Alle atleten die de finale haalden, dus bij de eerste 8 eindigden, kregen zo n diploma. Ik vind het een hele eer.  Mijn debuut op de Deaflympics heb ik gemaakt. Het was reuze spannend, en niet makkelijk. Een heel bijzondere ervaring die ik nooit zal vergeten!   En heel veel dank aan de KNDSB , in het bijzonder de Staf Atletiek Jeroen Janssen en Arjen Hoogerwerf. En natuurlijk speciaal aan de Staf Deaflympics, in het bijzonder Toine Vos, Erika Bloemkolk en Rob Klaassen! Fijne vakantie allemaal en tot ziens!

Dank aan de Donateurs

Op deze plaats wil ik in het bijzonder de donateurs danken die mij via talentboek hebben gesteund in dit grote sportieve avontuur.
Dank je wel voor jullie steun en support en het vertrouwen dat jullie in me hebben!  Heel veel dank aan Jorika , Wim , mijn ooms Bruno en Charlesr, Christel , Paul en Dineke, Naomi en Klaes, Jacob, Jacques, Anne, Sporttmassage Leiden Altetiek,  Jeroen, Willem Jan, anoniem, Mirte, Tante Tini, Martijn, Els en Bert , Michael ,Carol e en Jeanette en Egge en Bastienne en Madelon!   Er is al 1405 euro bijeen gebracht en dat is een fantastisch bedrag ! Ook de Albert Heyn kopermolen voor haar geweldige bijdrage via het lege flessengeld!

Lucinde en Nicole.