Een bijdrage van Frank Veugen:

Nog nooit heb ik de Deaf Berglauf gelopen, en dat is een hardloopwedstrijd voor doven en slechthorenden in de bergen. Wel heb ik vaker in de bergen gewandeld en meerdaagse huttentochten gemaakt. Ben benieuwd hoe dat gaat en ik heb mij dan ook via Dorswedo laten inschrijven voor de eerste bergloop in Mayrhofen Oostenrijk. Hoe ging het?
In de ochtend ging ik naar de start. Ik had goed geslapen in het hotel in Mayrhofen en voelde me fit. Het was stralend weer. Prachtige bergen met in de verte sneeuw bedekte bergtoppen. Bij de inschrijving bij de Horbergbahn op 608 meter, zo’n 3 km van Mayrhofen kwam de organisator Kurt Rieser naar me toe en vroeg: jij komt uit Holland? Dit daar ik nieuw was en vele anderen al jaren deelnamen aan de bergloop. Ja antwoordde ik en de begroeting was hartelijk en na betaling van EUR 20,- kreeg ik van zijn vrouw Andrea een bon voor het middageten na de finish in Gschösswandhaus op 1784 meter hoogte en een kaartje voor de Penkenbahn, een kabelbaan terug naar Mayrhofen. Ook kreeg ik twee zakjes Nudeln een spinaziepasta en twee flessen appelsap Ook vele andere lopers waren benieuwd en zeiden tikkeltjes verbaasd ‘Holland is vlak’. Ja klopt maar ik woon in Limburg en daar hebben ze heuvels vertelde ik en daar train ik op en af. Maar goed ik ben benieuwd over de route en sprak met meerdere deelnemers uit Oostenrijk, Duitsland en uit Italië.
Nadat de bagage voor omkleden na de loop afgegeven is gingen we met zijn allen naar de start een paar honderd meter verder, zodat het niveauverschil ofwel hoogteverschil van de loop precies 1140 meter is over 7 km.
Bij het startpunt werd een korte uitleg gegeven over de route. Vlak erna om precies 10.00u door Andreas Sporer met wie ik samen naar de inschrijving ging, gingen we enkele honderden meter hardlopend vlak omhoog alvorens meteen rechtsaf het pad steil omhoog te nemen. Dat pad was zo steil. En daarvoor was ik al door de organisator Kurt van te voren gewaarschuwd. En het was erg lang. Ik kon met flinke passen omhoog gaan en dat is verstandig leek me dan hardlopen daar het energie kost. Ik weet dat uit ervaring van de ‘Les 4 cimes’, de vier steile heuvels van Battice, een plaatsje ten oosten van Luik in België. Naar mijn gevoel liep ik goed en ging niet harder daar ik met deze eerste keer dan ook voorzichtig ben en was nog niet halverwege. Dat was ook verstandig daar ik zag dat een loopster op een afgezaagde boomstam aan de helling ging zitten. Eenmaal boven op de weg gekomen zag ik drie lopers voor me de flauwe helling oplopen richting de enige drankpost dat op 3,4 km stond. Ik kon hardlopen en naderde de lopers voor me en was halverwege. Bij de drankpost nam ik water en sloeg rechtsaf verder omhoog en de helling werd steiler en ging in serpentine bochten omhoog en kwam vervolgens bij het bospad. Ik haalde de drie lopers in en ging door het bospad. Het bospad was minder steil dan het bospad vóór de drankpost en toch moet ik weer met flinke passen lopen. Ik zag hutten boven en zag nog eens lopers voor me lopen, twee zeker misschien drie waarvan ik dacht één vrouw. Ik kon weer hardlopen. Eenmaal bij de hut aangekomen rechtsaf en in de verte zag ik de finish Gschösswandhaus. De lopers vóór me zag ik niet meer. Ik ging versnellen en de finish ging in 1.21.54 met een mooie 13e plaats overall van de 32 gefinishden. Ik verdiende als 12e plaats bij de heren 48 punten mee. Ja één vrouw was vóór mij gefinishd. Bij het Gschösswandhaus had je een mooie uitzicht en ik maakte foto’s en ging omkleden.
Daarna kregen we middageten dat bestond uit Nudelsoep en Kaiserschmarren (soort poffertjespannenkoek). Mijn tolk kwam er en vertaalde voor mij, zeker bij de prijsuitreiking en het was erg gezellig. Na de afsluiting en groepsfoto terug met de Penkenbaan naar beneden naar Mayrhofen.
Kortom zeer de moeite waard! Ik ga graag weer mee doen. Ik hoop van harte dat meer Dorswedo-lopers mee zullen doen.